Το χρώμα της Ρόδου!

Πάνε αρκετές μέρες αποχής μου από την παρεούλα μας και δεν σου κρύβω πως μου έχει λείψει η καθημερινή μας “καλημέρα”. Σήμερα λοιπόν, βρήκα λίγο χρόνο να σου ευχηθώ καλή συνέχεια διακοπών, μια που η αυριανή μέρα -Δεκαπενταύγουστος γαρ- θα βρει την πλειοψηφία των Ελλήνων να μετακινούνται σε παραλίες, νησιά και χωριά. Δεν σκέφτηκα καλύτερο τρόπο  για αυτή τη μικρή διακοπή μου από την ραστώνη που με χαρακτηρίζει τις τελευταίες μέρες, παρά τις εικόνες από το ταξίδι μου στη Ρόδο. Βουτώντας ανάμεσα σε φωτογραφίες που τράβηξα κατά την παραμονή μου εκεί, επέλεξα να μοιραστώ μαζί σου όχι την Αρχιτεκτονική αυτή καθεαυτή, ούτε τις όμορφες παραλίες, αλλά το χρώμα που ντύνει το νησί των Ιπποτών, όπως το είδα μέσα από το δικό μου φακό. Σπίτια τυχαία που συνάντησα περιπλανώμενη στα σοκάκια, αγαθά ταξινομημένα με μαεστρία να φωνάζουν με τον τρόπο τους τον τουρίστα καταναλωτή, “κράχτες” παπαγάλοι, ατραξιόν της πλατείας, αλλά το πιο δυνατό από όλα, το σπίτι της θείας Ελένης που κάθε χρόνο του άλλαζε χρώμα μέσα έξω, όσο βαστούσαν τα πόδια της. Κάθε φορά που την επισκεπτόμουν κι άλλοι συνδυασμοί. Έντονο ροζ-φραουλί, τυρκουάζ, πράσινο της μέντας, λεμονί κι όλα τα φρούτα στους τοίχους της, συνδυασμένα πάντα με  την αντίστοιχη λαδομπογιά να περνάει πάνω από τα έπιπλα, δημιουργώντας στρώσεις μπογιάς  που αν τις ξύσεις θα φανερωθούν τα χρόνια τους, όπως μετράς με τους δακτυλίους τα έτη, στον κορμό του δέντρου. Και οι κουρτίνες πάντα ασορτί. Φέτος, η όψη του σπιτιού της έμεινε στο τυρκουάζ, με το ξεφτισμένο κόκκινο να το τσιγκλάει παιχνιδιάρικα. Ιδανικό φόντο για το ροζ τριαντάφυλλο και το βαμμένο πέταλο. 

Τα φιλιά μου & θα τα ξαναπούμε σύντομα,
Decofairy