Η επίσκεψή μου στην έκθεση επίπλου στο Μιλάνο πριν από περίπου ένα εξάμηνο, μου επιφύλασσε μία ωραία χρωματική έκπληξη. Χρώματα που δεν χρησιμοποιούνται συχνά στη διακόσμηση, χρώματα βγαλμένα από μία άλλη παλιότερη δεκαετία.
Χρώματα που στους γονείς μας σίγουρα τους φαίνονται οικεία, μια που προέρχονται από τα 60’ς, χρώματα που θα σου θυμίσουν τις πρώτες έγχρωμες ελληνικές ταινίες, εκεί που οι σκηνογράφοι έβγαζαν όλο τους το είναι, με συνδυασμούς που ούτε θα μπορούσες να φανταστείς. Χρώματα όχι με τις ονομασίες που συνηθίζουμε. Δεν υπάρχει το κίτρινο, το κόκκινο, το μπλε, το πράσινο, το μωβ, το πορτοκαλί, όπως τα γνωρίζουμε. Υπάρχει το μουσταρδί, το emerald, το teal, το Burned orange, το βουργουνδί. Λέξεις άγνωστες οι περισσότερες, χρώματα ανόμοια μεταξύ τους με κοινό χαρακτηριστικό τον τόνο. Αυτή η σοφιστικέ “μουντάδα” που βγάζουν όλα τους,ακόμη και τα παστέλ, κόντρα στη φωτεινότητα.
Αναρωτιέσαι μάλλον γιατί το θυμήθηκα τώρα, τόσους μήνες μετά. Η αλήθεια είναι πως αυτή είναι μία ανάρτηση που είχα ξεκινήσει τότε αλλά δεν καταφερα να ολοκληρώσω…κι εμεινε να στέκει εκεί μισοτελειωμένη. Τώρα όμως στο Παρίσι, στην έκθεση Maison & Objet με ιδιαίτερη χαρά, συνάντησα τους ίδιους τόνους, την ίδια τάση. Ε, λοιπόν, το καμπανάκι χτύπησε και να που ήρθε η ώρα να ταξιδέψεις κι εσύ χρωματικά Back to the future.
Πως σου φαίνονται τα νέα χρώματα; Θα τα χρησιμοποιούσες;
Τα φιλιά μου,
Decofairy
Μ αρέσουν πολύ αλλά θα προσπαουσα να τα χρησιμοποιήσω ίσως σε κουζίνα. Τί λες??