Μόλις αντίκρισα τις εικόνες αυτού του παλιού σπιτικού, που θα δεις κι εσύ πιο κάτω, γλυκές αναμνήσεις με τύλιξαν…Θυμήθηκα το σπίτι της γιαγιάς μου στην παλιά πόλη της Ρόδου. Με τα χαμηλά ταβάνια στην κουζίνα και το μπάνιο (οκ, η “σάλα” ήταν σαφώς ψηλότερη από αυτού του σπιτιού), τα ξύλινα δοκάρια στην οροφή, τα βαμμένα παλιά έπιπλα που όλα μαζί συνθέτουν την ιστορία μιας ζωής. Μετά, μου θύμισε σπίτια σε χωριά φίλων που έχω επισκεφθεί κατά καιρούς σαν παιδί και οι εικόνες ξεπηδάνε σαν ακρίδες από τα βάθη της μνήμης. Κι αντιλαμβάνομαι πως αυτό που μένει τελικά, αυτό που μας κάνει εντύπωση, που θυμόμαστε και θα θυμόμαστε χρόνια μετά, δεν είναι ο νεοκλασσικός μπουφές που δένει απόλυτα με την τραπεζαρία και συμπληρώνεται από τη βιτρίνα με τα κρυσταλλινα ποτήρια να εκτίθενται ευλαβικά μέσα από τα αστραφτερά τζάμια της. Ούτε το μεταξωτό κουβρ-λι που είναι στρωμένο στο κρεββάτι που πάει σετάκι με τα κομοδίνα και τη σιφινιέρα. Αυτό που μας μένει είναι το παιχνίδι μέσα από ετερόκλιτα στοιχεία, σχήματα και χρώματα, αρώματα και εποχές.
Θυμάσαι το τενεκεδένιο κουτί που φύλαγε η γιαγιά τα μπισκότα, ενώ ταυτόχρονα στόλιζε με το δικό του τρόπο το ράφι… το ψυγείο με τις καμπύλες, την μπαμπουδένια πολυθρόνα που βάφτηκε για να είναι ασορτί με τη μπερζέρα το σαλόνι, το ζωγραφισμένο καπέλο του αμπαζούρ, τη φθαρμένη συρταριέρα που έχει αποκτήσει την τελειότερη πατινα χάρη στο χρόνο, τα κεντητά μαξιλαράκια και (δεν περίμενα οτι θα το ξεστομίσω ποτέ αυτό) τα σεμεδάκια που με κόπο και χαρά ταυτόχρονα έπλεξε η γιαγιά σου με το βελονάκι, να στολίζουν το μπράτσο του καναπέ, το σιδερένιο κρεββάτι. Μεταξύ μας, αν το σκεφτείς καλύτερα, αυτό είναι το δικό μας country, αυτό που μας οδηγεί υποσυνείδητα στην αγάπη μας για το shabby chic!
Δεν θα σου πω αν μου αρέσει το σπίτι που σου δείχνω ή τι μου αρέσει από αυτό, αλλά σίγουρα θα σου πω ότι μου γέννησε μνήμες, ευχάριστες, ρομαντικές, μελαγχολικές και είμαι σίγουρη πως κάτι θα σου θυμήσει κι εσένα…Για πες μου, τι;
Τα φιλιά μου,
Decofairy
photos via
Το αξιοθαύμαστο είναι ότι όλα αυτά τα φαινομενικά ετερόκλητα αντικείμενα δένουν μεταξύ τους δημιουργόντας μια ζεστή και οικία ατμόσφαιρα. Σα να σε καλωσορίζει κάποιος στο σπίτι του και αμέσως να νοιώθεις τη ζεστή φιλοξενία του να σε αγκαλιάζει χωρίς να καταλαβαίνεις γιατί νοιώθεις τόσο οικία σε έναν ξένο χώρο
Αυτό το καλωσόρισμα είναι που χάνεται από τα σύγχρονα -αν και εντυπωσιακά- διαμερίσματα. 😉
Μου θυμίζει το σπίτι της γιαγιάς μου..και είναι πολύ σωστή η παρατήρησή σου ότι τέτοια παλιά αντικείμενα και χρώματα μαζί με τη φθορά του χρόνου είναι που μας ελκύουν προς το country, vintage, shabby chic.. Όταν πηγαίνω στο νησί μου, πάντα ψαχουλεύω την αποθήκη και τα παλιά πράγματα του σπιτιού μήπως βρω κάτι για το δικό μου σπίτι, που όχι μόνο θα ταιριάζει στο στυλ, αλλά περισσότερο γιατί θα κουβαλάει ένα σωρό αναμνήσεις. Τελικά στο βάθος της ψυχής νομίζω πως μένουμε πάντα παιδιά, και πάντα σε τέτοιες μνήμες γυρνάμε..
Είναι πολύ όμορφο που έχεις κάπου να ψάξεις για αναμνήσεις 🙂
Ερωτεύθηκα…… Θέλω να με πάτε εκεί και να να με αφήσετε να χαθώ σε κάθε γωνιά του!!!
Δεν θα βαρεθείς να χαζεύεις την κάθε λεπτομέρεια! Αλλά κι εσύ καλά το πας 😉
Παρόμοιες εικόνες εχω και γώ γιατί και μένα η γιαγιά μου ζούσε στην παλιά πόλη της ρόδου και λίγο πολύ τα σπίτι ήταν κάπως έτσι. Γειτονία που σε ταξίδευε στο χρόνο όχι μόνο με τις εικόνες αλλα και με τις μυρωδιές… της ασβεστωμένης αυλής (καθε Πάσχα απαραιτήτως) των τριαντάφυλλιών που ήταν φυτεμένες σε βαμμένους τενεκέδες απο φέτα, των βαμμένων παραθύρων και πορτών με λαδομπογιά (καθε φορά και με άλλο χρώμα). Τόσο απλά και τόσο όμορφα….Να`σαι καλά που μου ξύπνησες τόσο όμορφες αναμνήσεις….(Υ.Σ το να διαβάζω το blog σου είναι η καθημερινή μου “απαραιτητη “συνήθεια).
Κάθε φορά με άλλο χρώμα! Αυτό ακριβώς:..:)
Χαίρομαι που βρήκες κι εσύ κοινά στοιχεία.Σύμπτωση όμως κι εσένα η γιαγιά σου εκεί, ε; 🙂
Όσο για την καθημερινή σου συνήθεια, ένα μεγάλο ευχαριστώ, αλλά από Δευτέρα θα με χάσετε για ένα διάστημα (για καλό λόγο)…παρολ’αυτά, μπορείτε να ανατρέξετε σε αναρτήσεις του παρελθόντος που σίγουρα σας έχουν ξεφύγει.
Τα φιλιά μου!
Να σε χάσουμε λοιπόν για λίγο , αγαπημένη μας νεραϊδούλα, , αφού είναι για υπέροχο λόγο! Με τα φιλιά και τις ευχές μας.
🙂 Θα κάνουμε guest εμφανίσεις φαντάζομαι! Τη σκέψη σας θέλω! Τα φιλιά μου 🙂
Όπως τα λες. Θυμίζουν λίγο από γιαγιά, με τις περιποιήσεις, την νοικοκυροσύνη, τα παραξενα συνδυασμένα διακοσμητικά και τα ετερόκλητα στοιχεία. Αναμνήσεις…
http://prettynyummy.blogspot.gr/