Έφτασε κι ο Ιούνιος και η διάθεση για αλλαγές μεγαλώνει. Για το καλό του μηνα λοιπόν και για να σου ευχηθώ ενα ομορφο καλοκαίρι με πολλές ανακατατάξεις -αν τις θες- αλλα και για να σε παροτρύνω να προχωρήσεις στην ανακαίνιση που τοσο καιρό επιθυμείς, μα τρενάρεις, θα σε πάω σε ενα σπίτι που θα μπορούσε να είναι το δικό σου! Ένα απλό αστικό διαμέρισμα των 85 περίπου τετραγωνικών, χωρίς θεσπέσιους κήπους, χωρίς απλησίαστους χρωματικούς συνδυασμούς, χωρίς εκκεντρικότητες. Σαν τα σπίτια της ελληνικής πλειοψηφίας δηλαδή, που όσο κι αν θαυμάζει την shabby chic αισθητική, τα pop χρώματα στους τοίχους και το τουβλάκι στον τοίχο, τελικά όταν έρχεται η ώρα της επιλογής, καταλήγει στις πιο συμβατικές λύσεις. Και δεν τίθεται ζήτημα τσέπης, αλλά ιδιοσυγκρασίας, (πρόσθεσε και τον παράγοντα ασυμφωνίας τον συγκατοίκων, βάλε κι ένα “όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει”, κι ήρθε κι έδεσε το γλυκό!).Εννοείται βέβαια πως είναι σεβαστή η απόφαση του καθενός, πως καμία κριτική διάθεση δεν είχε ο παραπάνω πρόλογος και πως είναι απλά μια διαπίστωση μετά από σχεδόν μια εικοσαετία (Ωχ Παναγιά μου!) στο επάγγελμα.
Σήμερα λοιπόν, δεν θα ασχοληθώ με τη διακόσμηση αυτής της κατοικίας, αλλά με τη διαμόρφωση και τις ομολογουμένως έξυπνες λύσεις που κάνουν τους χώρους να φαίνονται μεγαλύτεροι.
Ξεκινώ από το διαχωρισμό της κουζίνας από το καθιστικό που τόσες και τόσες φορές έχει συζητηθεί εδώ μέσα (συναγωνίζεται το θέμα με την τέχνη μπορώ να σου πω) κι άλλες τόσες θα συζητηθεί, είμαι σίγουρη. Έγχρωμο κρύσταλλο, triplex για να έχεις το κεφαλάκι σου σίγουρο και μάνι-μάνι, χάρισες 10 εκατοστά στο σαλονάκι σου (ή στην κουζίνα σου αν το προτιμάς…ή 5+5 αν θες να είσαι δίκαιος απέναντι στους χώρους σου). Όπως και να’χει, κερδίζεις στην ουσία κι όχι σε οφθαλμαπάτη όπως θα δούμε στη συνέχεια.
Το ίδιο έγχρωμο κρύσταλλο, έχει αντικαταστήσει τις εσωτερικές πόρτες και πολύ το αγαπώ σαν ιδέα. Σε ένα σπιτάκι που φτιάχνω αυτή την περίοδο μάλιστα, είναι στη wishlist τόσο των πελατών όσο και δική μου, οπότε προσθέτουμε μία επιπλέον αλλαγή στην ανακαίνιση, αλλά αξίζει κι ο κόπος και το κόστος (θα σου έχω φωτογραφικό υλικό, ελπίζω σύντομα).
Περνάμε τώρα και σε αυτό που ονόμασα κέρδος χώρου από οφθαλμαπάτη, που δεν είναι άλλο από τον καθρέφτη. Σίγουρα κάπου το έχεις επιχειρήσει κι εσύ και πέτυχε. Εδώ η “τεχνική” πολλαπλασιασμού χρησιμοποιήθηκε στον ιδιαίτερα στενό χώρο της τραπεζαρίας, με τη χρήση δύο επιδαπέδιων καθρεφτών, αλλά και στον προθάλαμο του υπνοδωματίου με τις αντικριστές ντουλάπες από πάνω ως κάτω ντυμένες με καθρέφτη. Πρακτικότατο και για όταν ντύνεσαι!
Κατά τα άλλα, το λευκό στους τοίχους και το λουτρό ειναι ο πρωταγωνιστής, που εύκολα συνδυάζεται με τα γκρι και το μαύρο σε έπιπλα, δάπεδα και τζάμια.
Και τώρα ήρθε η σειρά σου να μας πεις: “Εσύ τι κόλπα κάνεις για να δείχνει ο χώρος σου μεγαλύτερος;”. Κάτι που για εσένα είναι απλό, για κάποιον μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμο, γι’αυτό μη διστάζεις να αφήσεις το σχόλιό σου.
photos via
Τα φιλιά μου,
Decofairy
Καθρέφτες και διαφάνειες! Αυτό είναι το πιο γνωστό κόλπο για να φαίνεται μεγαλύτερος ένας χώρος. Κι επίσης όχι περιττά “σάτζαλα-μάτζαλα” στην διακόσμηση! 🙂
Είσαι παραδειγμα προς μίμηση Όλγα μου 🙂
Καλημέρα!
Σωστές παρατηρήσεις Ανναστέλλα μου για τους μικρούς χώρους. Αχ, αυτό με τα σπίτια όλα ίδια. Είμαστε όμως “απαίδευτοι” όπως και να το κάνουμε. Οι διαφορετικές υφές και τα διαφορετικά χρώματα στον ίδιο χώρο “ξενίζουν”. Πρόσφατα είπα σε μια φίλη οτι θέλω να βάψω με χρώματα Αnnie Sloan (μάλλον γκρι τελικά) ένα έπιπλο που έχω με καφέ λούστρο και η απάντηση ήταν “γιατί να το κάνεις ταιριάζει τόσο με την πόρτα που έχει δίπλα”. Εμένα πάλι με πιάνει μια “αλλεργία” με το να τα βλέπω όλα ίδια. Φιλιά καλημέρες και καλό μήνα!
Εσύ -ευτυχώς- ανήκεις στις εξαιρέσεις 😉
Μα να θες να χαλάσεις το “ασορτί” του χώρου; τσ…τσ…τσ!
Πόσο συμφωνώ στα περί πλειοψηφίας των Ελληνικών σπιτιών.
Πολύ μού άρεσαν οι αντικριστές ντουλάπες, κάνουν την είσοδο στο δωμάτιο πολύ grande. Το κρύσταλλο στην κουζίνα, πολύ έξυπνο αλλά πιθανότατα και η χαρά του Άζαξ δεδομένου πως είναι δίπλα στην εστία
Καλημέρα, καλή εβδομάδα και καλό μήνα Ανναστέλλα 🙂
…και πολύ χαίρομαι που τα σπίτια πολλών από εδώ μέσα (συμπεριλαμβανομένης κι εσένα φυσικά) δεν ανήκουν στην πλειοψηφία 😉
Όσο για τη χαρά του Άζαξ που ΄λες, κι η κουζίνα μου με το πλακάκι-αιματίτη, μια απο τα ίδια είναι, οποτε δεν το βρισκω μειονέκτημα…έχω συνηθίσει…χαχαχα
Φιλιά!
Ομορφο προσεγμενο κομψο!! Υπεροχες οπτικα οι γυαλινες πορτες τις εχω δει σε φιλικο σπιτι ομως με ενα μειονεκτημα ειναι διαφανες και καθολου πρακτικες για μπανια και υπνοδωματια.υπαρχουν και αυτες που η μια πλευρα ειναι σαν μαυρος καθρεφτης αλλα υστερουν σε εμφανιση. Οι λευκοι τοιχοι τα λευκα επιπλα οι καθρεφτες και οι διαφανειες οντως μεγαλωνουν φωτιζουν και ομορφαινουν τον χωρο αλλα σου δινουν και την δυνατοτητα για χαρουμενες χρωματιστες παρεμβασεις με πινακες ( εδω η πεταλουδα με ξετρελανε) μαξιλαρια διακοσμητικα. Ακολουθησα και εγω αυτον τον κανονα του λευκου και το σπιτι αν και δεν ειναι μικρο εχει μια αρμονια και γαληνη! Τολμησα ομως την σκουρα γκρι ταπετσαρια τις ριγες λευκες γκρι ενα υπεροχο μωβ σε ενα τοιχο της κουζινας μεγαλοι καθρεφτες στα μπανια και ντουλαπες.
Βρε Έφη μου, στείλε μας φωτογραφίες να δούμε το σπίτι σου…ακούγεται πολύ όμορφο 🙂 Φιλιά!
Ανναστελλα μου για μενα ειναι ομορφο γιατι το εφτιαξα με πολυ αγαπη κοπο και μερακι! Θα σου στειλω φωτογραφιες γιατι θελω την αποψη σου για καποια πραγματα που θελω ακομη να φτιαξω . Καλα ενταξει μη καλπαζει η φαντασια σου ενα διαμερισμα ειναι περιπου 150 μ απλα ξεφυγα απο τα συνηθισμενα μπεζ καφε και βεγκε που βλεπεις σχεδον σε ολα τα σπιτια της δικης μου γενιας. Φιλια απο μενα και την Αννα! ( αν θες μπες στο fb να μας δεις)
Τρέχω να σας απολαύσω και εχω να πω αυτο: Λίγα είναι τα 150 τετραγωνικά;;;;; 🙂
…και δεν σε βρίσκω στο fb οπότε δώσε σημεία ζωής…χαχαχα