Στο άκουσμα της Δανίας, το μυαλό πηγαίνει αυτομάτως στην ονειρεμένη Κοπεγχάγη και στη συνέχεια, στη μικρή της γοργόνα. Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα αυτό το καλοκαίρι στις διακοπές μας, περιηγηθήκαμε στην Odense, την πόλη που γεννήθηκε και έζησε τα παιδικά του χρόνια ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Στον διάσημο Δανό παραμυθά ανήκει και το κλασσικό παραμύθι “η μικρή γοργόνα”, από το οποίο εμπνεύστηκε τόσο ο καλλιτέχνης του αγάλματος-έμβλημα της Δανέζικης πρωτεύουσας όσο και ο δημιουργός της γνωστής Άριελ, της κοκκινομάλλας γοργόνας της Disney.
Τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Δανίας η Οντενσε, με την ηρεμία και την τάξη που διακρίνει τη Δανία γενικότερα, έχει τιμήσει και με το παραπάνω τον κλασσικό παραμυθά που έζησε εκεί μέχρι τα πρώτα χρόνια της εφηβείας του. Στο σπίτι που γεννήθηκε, από μητέρα πλύστρα και πατέρα τσαγκάρη, η φτώχια είναι έκδηλη. Το μικρό σπιτικό, με τα λιγοστά έπιπλα, πέρα από τα απαραίτητα του νοικοκυριού, φιλοξενεί και το εργαστήρι του τσαγκάρη πατέρα. Εδώ έζησε τα πρώτα 2 χρόνια της ζωής του ο Άντερσεν. Αν και ιδιαίτερα μικρό, η αρχιτεκτονική του σπιτιού του ξεχωρίζει με το πολυγωνικό του σχήμα, που μοιάζει να ξεπετάγεται στο σοκάκι ανάμεσα από τα άλλα κτίσματα.
Από τα δύο του έως και τα δεκατέσσερα, έζησε σε ένα εξίσου μικρό σπίτι, που ο ίδιος θυμόταν νοσταλγικά, αφού ήταν γεμάτο από αγάπη, φαντασία και αφηγήσεις παραμυθιών. Σήμερα, έχει μετατραπεί σε μουσείο, διατηρώντας και τον υπέροχο κήπο με τα δέντρα στο πίσω τμήμα του σπιτιού, εικόνες που συναντάμε σε πολλά από τα παραμύθια του.
Η επαφή του με τον φανταστικό κόσμο, ξεκίνησε βλέπεις νωρίς, αφού ήταν αποκομμένος από τους συνομηλίκους του, λόγω της οικονομικής του θέσης. Έτσι, και ενώ δεν είχε παρέες, ασχολιόταν με τη χαρτοκοπτική, κατασκευάζοντας φιγούρες που στη συνέχεια “έντυνε” με φανταστικές ιστορίες. Πολλές από τις χάρτινες αυτές φιγούρες, συναντήσαμε στο Μουσείο Άντερσεν και η πρώτη και πιο γνωστή από όλες, αποτελεί και το έμβλημα του Μουσείου. Στον μοντέρνο χώρο του Μουσείου, ανακαλύψαμε όλη τη ζωή του αγαπημένου συγγραφέα, μέσα από χειρόγραφα, πίνακες, εικονική πραγματικότητα, είδαμε τόπο προς τόπο τα ταξίδια που έκανε μετά τα δεκατέσσερα του χρόνια, το γενεαλογικό του δέντρο αλλά και έργα τέχνης από σύγχρονους καλλιτέχνες, που εμπνεύστηκαν από τα παραμύθια του.
Αντίγραφο από το πρώτο έργο χαρτοκοπτικής του Συγγραφέα 
Το άγαλμα του Άντερσεν. 
Μερικά από τα υπάρχοντα του H.C.Andersen 
Κινούμαστε στο γραφείο του Andersen με εικονική πραγματικότητα
Οι καλύτερες στιγμές μας με τη Φεγγαρένια και τη Χιονονιφάδα μου, ήταν όταν μπροστά από κάθε έργο ανοίγαμε κι εμείς το βιβλίο μας και διαβάζαμε το αντίστοιχο παραμύθι. Ήταν σαν με ένα μαγικό ραβδί να βρισκόμασταν μέσα στο παραμύθι. Αγαπημένο μας “η πριγκίπισσα του μπιζελιού” όπου και κάτσαμε την περισσότερη ώρα.
Λίγο πιο κάτω, το επίσης μοντέρνο κτίριο του παιδικού Μουσείου, κρύβει έναν μικρο θησαυρό στην αυλή του. Τα κτίρια, τα αντικείμενα, ακόμη και οι υπάλληλοι, έχουν την εμφάνιση που είχαν στα χρόνια του Άντερσεν. Κινείσαι ανάμεσα σε κτίρια και ανθρώπους και νιώθεις πως έχεις ταξιδέψει στο χρόνο.
Και δίπλα εκεί, φτάνεις μπροστά στο tinderbox και μαγεύεσαι. Και μόλις μπεις μέσα, η μαγεία των παιδικών παραμυθιών απλά σε διαπερνάει. Κι αλήθεια σας λέω αλλά δεν έχω λόγια που να χωράνε όσα είδα κι έζησα εκεί μέσα. Ένας πολυχώρος με σκηνικά, με ρούχα, αξεσουάρ, παιχνίδια & ό,τι χρειάζεσαι για αν γίνεις μέρος του παραμυθιού. Μπορείς να ντυθείς γοργόνα, αετός, βαρόνος, ξωτικό, αγελάδα, πριγκίπισσα και ό,τι μπορείς να φανταστείς και να χρησιμοποιήσεις τα υπέροχα και τόσο μα τόσο αληθοφανή σκηνικά του χώρου. Με μια προϋπόθεση: να ξαναβάλεις τα πράγματα πίσω στη θέση τους. Και πράγματι, τα πάντα ήταν άψογα εκεί μέσα. Με συνεπήρε τόσο το παιχνίδι ρόλων και η ανακάλυψη κάθε γωνιάς, που οι φωτογραφίες που τράβηξα ήταν ελάχιστες και λόγω μάλιστα του χαμηλού και σκηνογραφικού φωτισμού, όχι ιδιαίτερα καλές.
Και αφού περιηγηθήκαμε στα βασικά σημεία της παιδικής ζωής του Άντερσεν, έχει σημασία να σε πάω μια βόλτα από μέρη της πόλης που τον στιγμάτισαν και τον ενέπνευσαν σε κάποια από τα έργα του, μερικά εκ των οποίων εν είναι γνωστά στην Ελλάδα. Όπως οι όχθες του ποταμού της Οντενσε, όπου έπλενε η μητέρα του τα ρούχα για τους αφέντες της, εικόνες που μεταφέρθηκαν στο διήγημά του “she was good for nothing”.
Ή ο καθεδρικός ναός της πόλης που τον ενέπνευσαν για το έργο του “τα κόκκινα παπούτσια”. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι φυλακές της Οντενσε, όπου πολλές φορές βρέθηκε εκεί ως επισκέπτης αφού οι γονείς του γνώριζαν τον φύλακα εκεί. Οι άθλιες συνθήκες τους, περιγράφονται στη νουβέλα Ο.Τ.
Κλείνοντας το οδοιπορικό μας στην Οντενσε, θα σε πάω μια βόλτα και από το δημαρχείο. Κτίριο επιβλητικό με μια μεγάλη πλατεία εμπρός του. Μια πλατεία όπου το 1867, που ο Hans Christian Andersen ανακηρύχθηκε επίτιμος πολίτης της πόλης, γέμισε ασφυκτικά από τον κόσμο που συγκεντρώθηκε προς τιμήν του.
Είναι πραγματικά ανεκτίμητο να περπατάς στα ίδια πλακόστρωτα που κάποτε βάδιζε ο αγαπημένος παραμυθάς πλάθοντας ιστορίες μες στο μυαλό του. Που ξέρεις! Ίσως ίχνη νεραϊδόσκονης να έπεσαν πάνω μας και να ζήσουμε κι εμείς το παραμύθι μας.
Τα φιλιά μου,
Decofairy
Πόσο όμορφα φαίνονται όλα! Το επόμενο καλοκαίρι σκεφτόμαστε να πάμε με τη μικρή μας (θα είναι σχεδόν 4) στην Κοπεγχάγη! Θα είναι το πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό με παιδί οπότε έχουμε λίγο άγχος! Από ότι καταλαβαίνω η Δανία είναι αρκετά φιλική προς τα παιδιά! Σωστά??
Να πάτε και να περάσετε υπέροχα! Η Κοπεγχάγη είναι πανέμορφη, τη διακρίνει μία χαλαρότητα σε σχέση με άλλες μεγαλουπόλεις και έχει και το παλαιότερο θεματικό πάρκο που αξίζει να επισκεφθείτε με τη μικρή σας, το Tivoli. Απλά προετοιμαστείτε για τα υψηλά κόστη στα πάντα. Κατά τα άλλα δεν έχετε να αγχώνεστε με τίποτα.