Τη Μαριάννα τη γνωρίσαμε μέσα από το σπίτι της και τις απορίες της. Τότε μάλιστα σου είπα πως πρόκειται για ένα ταλαντούχο άτομο και πως θα σου έλεγα σχετικά, σύντομα. Σήμερα λοιπόν θα σου παρουσιάσω κάποια σπίτια, αλλιώτικα από όσα έχουμε δει ως σήμερα. Θα δούμε τα χειροποίητα κεραμικά σπιτάκια που φτιάχνει η Μαριάννα, ερασιτεχνικά προς το παρόν, ως χόμπυ.
Καλλιτεχνική φύση η ίδια, σε έναν άλλο, άγνωστο τομέα για εμένα, καθηγήτρια πιάνου, έχει να κάνει με νότες, παρτιτούρες και μελωδίες. Η αγάπη της όμως από παιδί, ήταν ο πηλός. Κόλλησε βλέπεις το “μικρόβιο” από τη μαμά της που είχε λατρεία για τα κεραμικά και θυμάται η ίδια κάθε καλοκαίρι να γυρνούν από τη Σύρο και τη Σίφνο με κούτες γεμάτες με κάθε λογής πιάτο, πιατέλα, κανάτα, βάζο,κλπ. Υπήρξε βέβαια και μια πιο ουσιαστική επαφή με την τέχνη της αγγειοπλαστικής στην ηλικία των 8 ετών, τότε που παρακολούθησε έναν επαγγελματία του είδους εν ώρα εργασίας.
Από τότε βέβαια, πέρασαν κάποια χρόνια, το ένα έφερε το άλλο και η μουσική ήταν η μεγάλη νικήτρια έναντι της αγγειοπλαστικής. Να όμως που δυο χρόνια πριν, ξαναξυπνάει το “μικρόβιο” και με πάθος ξεκινά η Μαριάννα να ψάχνει, να πειραματίζεται, να δημιουργεί. Ξεκινά με χριστουγεννιάτικα στολίδια και καταλήγει να δημιουργεί αυτά τα περίτεχνα σπιτάκια για τα οποία σου μίλησα εξαρχής…και συνεχίζει. Μέχρι στιγμής τα φτιάχνει για το σπίτι της και για δώρα. Συμβουλή μου προς εκεινη ήταν να το εξελίξει και να το προχωρήσει επαγγελματικά αφού αυτό ήταν και το παιδικό της όνειρο. Υποσχέθηκε πως θα ξεκινήσει μαθήματα κεραμικής.
Ο σκοπός αυτής της ανάρτησης είναι πολλαπλός. Αρχικά θέλω να σου δείξω τι ταλεντάκια κρυφά υπάρχουν ανάμεσά μας. Επίσης, μία τέτοια προσπάθεια, θεωρώ πως χρήζει διαδικτυακής -έστω- επιβράβευσης. Ακόμη ένας λόγος αυτής της παρουσίασης, είναι πως περιμένω να μου πεις τη γνώμη σου, να γίνεις ένας κριτής (επιεικής θέλω να πιστεύω) μια που κι η ίδια θα ήθελε τη γνώμη τρίτων για τις δημιουργίες της. Τέλος, σημαντικός λόγος αυτού του post, είναι για να ξυπνήσω τα παιδικά σου όνειρα, να σε σπρώξω έστω και τόσο δα να κάνεις αυτό που όταν το σκέφτεσαι, σκιρτάει η καρδιά σου. Να πεις τουλάχιστον πως το προσπάθησες.
Γιατί στο τέλος, μετανιώνουμε για ό,τι ΔΕΝ έχουμε κάνει.
Τα φιλιά μου,
Decofairy
είναι καταπληκτικά συγχαρητήρια! και αν αποφασίσεις να τα πουλήσεις, θα ήθελα ένα ρόδι από τα χεράκια σου…..φαίνεται ότι είναι φτιαγμένο με αγάπη…..αυτό ε΄χει τη μεγαλύτερη σημασία!
Καλημερα Νασια μου σε ευχαριστω πολυ. Οι γνωμη σας μετραει παρα πολυ για εμενα. Ακομη δεν εχω σκεφτει να ξεκινησω να πουλαω θελω να κανω λιγα μαθηματακια αλλα μπορω ομως αν θελει και η Ανναστελλα να φτιαξω κατι και να το δωσει σε διαγωνισμο. Ε Ανναστελλα;
Δεν είναι κακή ιδέα 🙂
Τα βλεπω και νομιζω οτι θα ξεπεταχτουν απο μεσα χαρουμενα νεραιδακια με φωτεινα ραβδακια!! Καταπληκτικα μπραβο! Ειναι ωραιο να ξεκινας αυτοδιδακτη ετσι αποκτας καθαρα το δικο σου στιλ εκφραζεσαι ελευθερα χωρις επιρροες. Τωρα πρεπει να κανεις μαθηματα γιατι θα σε βοηθησουν να αποκτησεις τεχνικες γνωσεις για να ολοκληρωσεις το ονειρο σου!! Καπως ετσι λοιπον πριν δεκα επτα χρονια αφησα τα γαλλικα( χωρις το πιανο) εφυγα απο το βολεμενο “δημοσιο” πηρα αγκαλια την λατρεμενη μου ραπτομηχανη και απελευτερωθηκα! Πηγα στην σχολη για σχεδιο μοδας και πατρον και το παιδικο ονειρο ( απαγορευμενο απο την μαμα ) εγινε πραγματικοτητα! Ενα υπεροχο ατελιε ! Οι σπουδες μου εδωσαν πληροτητα πνευματος και η δημιουργια πληροτητα ψυχης! Αχ!!!! Με συκγικησατε καλε!!!! Καλη επιτυχια !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τι πιο ωραίο από το να ακολουθείς τα όνειρά σου!
Έγινες μία “παριζιάνα” δηλαδή, όπως η Ρένα Βλαχοπούλου, σωστά; χαχαχα
Καλημερα γλυκια μου Ανναστελλα. Πραγματικα η εκπληξη ηταν μεγαλη οταν ειδα τα σπιτακια μου να φιλοξενουνται εδω. Δεν σου κρυβω οτι δακρυσα απο χαρα. Ο πηλος ειναι μεγαλη αγαπη και εσυ μου εδωσες εναυσμα να προχωρησω. Ακομα δεν ειμαι ετοιμη αλλα με τα μαθηματα κεραμικης θα επανελθω γρηγορα και επαγγελματικα . Σε ευχαριστω για ολα καλη μου νεραιδουλα!
Εδω θα είμαστε, να δούμε την εξέλιξη 😉
Φιλιά!
Εμπνευσμένα λόγια μικρή νεραϊδούλα!! Όμορφα πραγματάκια φτιάχνει η Μαριάννα, τα σπιτάκια είναι μια γλύκα για δώρο και διακοσμητικό.. Τα γούρια, αν τα είχαμε αρχές του χρόνου, θα ψωνίζαμε κιόλας. Εγώ το βλέπω κι αλλιώς: γιατί τα χρήματά μας να πηγαίνουν σε απρόσωπα καταστήματα τη στιγμή που κυκλοφορούν μοναδικά χειροποίητα αριστουργήματα;; Την καλημέρα μου!
Να μαζευτούμε όσες φτιάχνουμε πραγματάκια, να κάνουμε ένα bazaar για φιλανθρωπικο σκοπό…τι λέτε;
Και βεβαια! Το ρωτας;
Υπέροχα είναι….
Μπραβο νεραιδουλα μου με τις ιδεες σου!!
Ρίχνω την ιδέα και περιμένω βοήθεια από τις έμπειρες για υλοποίηση λοιπόν!
Πολύ όμορφα τα σπιτάκια της Μαριάννας και ειλικρινά νόμιζα βλεποντάς τα οτι ήδη έχει πάρει μαθήματα! Σίγουρα πρέπει να το εξελίξει. Πάντως η χαρά της δημιουργίας και η ολοκλήρωση που νιώθεις είναι πολύ σημαντική και καταθέτω και την προσωπική μου άποψη. Από τότε που άρχισα τα μαθήματα decoupage “πήρα τα πάνω μου”, τονώθηκε η αυτοπεποίθησή μου. Και να πω την αλήθεια θα μπορούσα να ασχολούμαι μ΄αυτό όλη μέρα. Οπότε κορίτσια μην αφήνεται καμιά ευκαιρία ανεκμετάλευτη! Καλή σας μέρα!