Πρωί πρωί που λες, είχα μια έντονη επιθυμία να βρεθώ μπροστά σε μία λίμνη. Αυτή η γαλήνια εικόνα μου ήρθε στο μυαλό κι έσπευσα να το κάνω πραγματικότητα. Ξέρεις τώρα εσύ…εικονική πραγματικότητα. Διάλεξα σπιτικό, και ξύπνησα ανάμεσα σε λινά κλινοσκεπάσματα. Σηκώθηκα και βούτηξα στην μπανιερα με την πλούσια σαπουνάδα.
Ετοιμάστηκα και κατέβηκα στον κάτω όροφο αφού χάζεψα για λίγο τις οικογενειακές φωτογραφίες που στέκουν στους τοίχους της ξύλινης σκάλας. Οδηγήθηκα στην κουζίνα από τη μυρωδιά του φρεσκου καφέ. Κάποιος είχε προλάβει να ετοιμάσει πρωινό. Δεν είδα όμως κανέναν.
Πήρα τον καφέ μου, τα κρουασάν και τον φρεσκοστυμμένο χυμό και άραξα στο απόλυτα natural καθιστικό και χάζευα έξω τη θέα. Σηκώθηκα, έκανα μία βόλτα στη βεράντα και τότε σε σκέφτηκα.
Θα ήταν ωραία να ερχόσουν κι εσύ, να απολαύσουμε μαζί τη γαλήνη και την ηρεμία που αποπνέει η λίμνη. Σου λείπει κι εσένα αυτή ηρεμία, το ξέρω! Πήρα λοιπόν το laptop μου αγκαλιά και ξεκίνησα να γράφω και να σου μεταφέρω τις εικόνες. Αφού μεταφέρθηκες κι εσύ εδώ, το έκλεισα και συνέχισα το πρωινό μου παρέα σου. Καλά δεν περνάμε;
*Η διακόσμηση του σπιτιού στη λίμνη ανήκει στο δημιουργικό γραφείο της Tracery interiors και το βρήκα στο a thoughtful eye.
Photography by Jean Allsopp
Τα φιλιά μου!
ονειρο!!!καλή μας μέρα!
Kαλημερούδια!
Αχ, τι υπέροχες εικόνες πρωϊ-πρωϊ; Φταίω εγώ τώρα που θέλω να τα παρατήσω όλα και να μεταφερθώ εκεί; Η απόλυτη ηρεμία. Για χρόόόνια πάντως το ονειρό μου ήταν ένα σπίτι μπροστά σε λίμνη. Τώρα εγινε πάλι ένα σπίτι μπροστά στη θάλασσα.Καλημέρα!
Νερό να είναι κι όπου να’ναι…λεμε τωρα! 🙂
Πω πω μα τι σπιτι! Τι θεα! Λεω να κατσω λιγες μερες ακομα… αχχχ τι μας κανεις πρωι πρωι Ανναστελλα μου! Την καλημερα μου και πολλα φιλακια
Φιλάκια Μαριαννάκι μου. Να πάρεις και το Κατερινάκι μαζί να κάνει παρέα στη φεγγαρένια μου…Μπάνιο ξέρουν! χαχαχα
Καλημέρα.
Καταπληκτική και ξεκούραστη θέα… υπέροχο το σπίτι, αλλά το προτιμώ δίπλα στη θάλασσα. Οι λίμνες έχουν κουνούπια…
Θα ψεκάσουμε…χαχαχα
Οχι απλά έρχομαι, αλλά για τέτοια φυσικά τοπία … βγάζω φτερά και πετάω κιόλας!!!
Που έχεις χαθεί εσύ πουλάκι μου; 🙂
Εννοείται θα έρθω… και θα μπαστακωθώ εκεί μέχρι να βεραθώ (δύσκολο βέβαια)! Πανέμορφο σπίτι, πανέμορφη θέα, ηρεμία και γαλήνη!!!
Έλα, έλα…έχει δωμάτια 🙂
Οταν η χαρά και η ομορφιά μοιράζεται, πολλαπλασιάζεται. Πολλά ευχαριστώ για ετούτη την πρωϊνή περιδιάβαση.
Σοφία Σ.
Σοφή κουβέντα!!! Εγώ ευχαριστώ, για την παρέα 🙂
Υπέροχο σπίτι και υπέροχο γράψιμο. Να είσαι καλά, Ανναστέλλα.
Πολύ σε ευχαριστώ για την ενθάρρυνση Αλεξανδρα! Τα φιλιά μου 🙂
Κατσε να κανω καφε να ζησω το ονειρο….. Εκει στα λευκα του κρεβατιου να χαλαρωνω βλεποντας τα γαληνια νερα της λιμνης ..
Τα τρια πουλακια να κελαιδουν … Τα παιδακια μου να κυνηγουν πεταλουδιτσες και ο συμβιος μου με ενα καλαθι να μαζευει αγριολουλουδα….,, αχ τι ζωη …,,, !!!!!!!! ( θα ηταν αν δεν ημουνα στα Γιαννιτσα και να αγναντευω εναν καμπο με ροδακινα γυρω μου μια στιβα απο ασιδερωτα τα παιδακια μου να κυνηγαν εμενα που χαζευω στο ιντερνετ ) αχ Ανναστελλα !!!!!!!!!
Αχαχαχα…πόσο χαίρομαι να διαβάζω τις περιγραφές σου στα σχόλιά σου, δε λέγεται! Εσύ τουλάχιστον χαζεύεις ροδακινιές. Εγώ από το γραφείο κοιτώ τον δρόμο έξω. Ευτυχώς δεν περνάνε συχνά αυτοκίνητα 🙂 Καλημέρες!!!
Δέχεστε καλεσμένους στο σπίτι για ένα (και δύο και τρία) Σαββατοκύριακα;;; Χεχεχεχεχε Λάτρεψα τα ψηλά παράθυρα και τα εμφανή ξύλα! Πολλές καλημέρες Ανναστέλλα 🙂
Δεχόμεθα, δεχόμεθα…ελάτε! χαχαχα. Τα φιλιιά μου, Δήμητρα 🙂
Έστω μία μέρα θα αρκούσε να το απόλαυσεις ολόκληρο αυτό το σπίτι!!!!!!!! Απλά τέλειο!
Χαλαρωτικό 😉