Πριν λίγες μέρες κι ενώ σου ανέλυα τη νέα τάση του wabi sabi, αναφέρθηκα και στην Ιαπωνική τεχνική kintsugi. Ε, νομίζω πως πρέπει να το αναλύσουμε λίγο παραπάνω. Τι λες;
Η παραπάνω εικόνα, εμφανίσθηκε στο feed μου στο facebook από ανάρτηση πολύ αγαπημένου μου ανθρώπου που περνάει δύσκολα αυτή την περίοδο και με άγγιξε διπλά. Το πρώτο φιλοσοφικό -με δόσεις αισιοδοξίας- σοκ, ακολούθησε η σκέψη μου για το πόσο wabi-sabi είναι η Ιαπωνική αυτή τεχνική κι είπα να το ψάξω λίγο παραπάνω.
Η ιστορία λοιπόν, ξεκινάει 500 χρόνια περίπου πριν, όταν ο Ιάπωνας σογκούν Ashikaga Yoshimasa έστειλε τα κατεστραμμένο σερβίτσιο τσαγιού του, στην Κίνα για να το επισκευάσουν. Όταν του το επέστρεψαν έχοντας αυτά επισκευαστεί με μεταλλικούς συνδετήρες, το αποτέλεσμα δεν τον ικανοποίησε και διέταξε τους τεχνίτες του να αναζητήσουν ένα πιο αισθητικό μέσο επισκευής. Εκείνοι λοιπόν, χρησιμοποίησαν χρυσό στο μείγμα της κόλλας και το αποτέλεσμα ήταν η γέννηση αυτής της τεχνικής.
Ανάλογη τεχνική επιδιόρθωσης, είναι αυτή με τους συνδετήρες, που θα δεις στην παρακάτω φωτογραφία και πιθανόν είναι και αυτή που δεν ικανοποίησε τον Αυτοκράτορα.
Η τέχνη του kintsugi συνεχίζεται και σήμερα και μάλιστα έργα καλλιτεχνών εκτίθενται μέχρι και στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Ν. Υόρκης.
Τώρα πια, θα θυμάσαι: Όταν κάτι ραγίσει ή σπάσει, δεν για πέταμα. Μπορείς να αποκτήσει μεγαλύτερη αξία από ό,τι πριν.
Τα φιλιά μου,
Decofairy
Πολύ όμορφη ανάρτηση, γραμμένη με γνώση πολλή και με ευαισθησία περισσότρη. Σε ευχαριστούμε, αγαπητότατη Ανναστέλλα.
Εγω σε ευχαριστω Αλεξάνδρα, για τα πάντα υπέροχα λόγια σου 🙂