Paint it half…ή αλλιώς, μισές δουλειές.

Η παραπάνω φωτογραφία που βλέπεις, ήταν ο λόγος αυτής της ανάρτησης. Εικόνα που την “πέτυχα” στο pinterest, όπως και όλες όσες θα δεις παρακάτω, κι ακόμη περισσότερες,γι’αυτό πάτα στο link να μαγευτείς.
Μισές δουλειές, που καθόλου μισές δεν είναι κατά βάθος. Η τεχνική (πες το κι έτσι) του βαψίματος μισού τοίχου, είναι κάτι που χρησιμοποιώ κατά κόρον και δεν έτυχε ποτέ να σου μιλήσω για αυτό. Την επιλέγω κυρίως σε στενόμακρους χώρους όπως διαδρόμους διαμερισμάτων, αλά και όπου θέλω ένα επιπλέον παιχνίδι με το χρώμα, κυρίως δηλαδή σε παιδικά υπνοδωμάτια. Ενίοτε, διαχωρίζω τα χρώματα με μία μπορντούρα ταπετσαρίας, ένα τρίτο χρώμα, ένα γύψινο, ένα ξύλινο πηχάκι, ακόμη και με μία μπορντούρα ψηφίδας, όπως είχα κάνει στο υπνοδωμάτιό μου και δωμάτιο της φεγγαρένιας πλέον. Αλλά να τελειώσω έτσι ασύμμετρα το χρώμα δεν το είχα κάνει ποτέ… και δεν σου κρύβω πως για μία πιο εναλλακτική πρόταση, σωστά συνοδευόμενη από τέχνη και διακοσμητικά, με ιντριγκάρει για το επόμενο εκκεντρικό project που θα μου τύχει.
Εδώ θα δεις βέβαια και βάψιμο στην πόρτα σαν συνέχεια του τοίχου, κάτι που δεν ξέρω αν θα το επιχειρούσα ποτέ ή για να το πω καλύτερα, αν θα το δεχόταν ποτέ πελάτης. Πάντως αυτό που βλέπω παρακάτω, μου αρέσει!
Κάποιοι πήραν φόρα, και συνέχισαν την τεχνική του μισού μισού και στους πίνακες. Πλάκα έχει, αλλά δεν στο προτείνω.
Στα παιδικά υπνοδωμάτια, γίνονται και τα περισσότερα “παιχνίδια” με το χρώμα…με τριγωνικά τελειώματα που από μακρυά θυμίζουν βουνοκορφές ή με καμπύλες που θυμίζουν κύματα, κάθε ένα έχει τη χάρη του.
 Μέσα σε όλα, παρατήρησε καλά πως χειρίζονται την τέχνη σε σχέση με το διπλό χρώμα στον τοίχο. ο απλός τρόπος είναι όλα τα κάδρα να τοποθετηθούν στο επάνω μισό του τοίχου. Οι πιο μελετημένοι όμως, τα τοποθετούν έτσι ώστε το 1/3 περίπου της κορνίζας, να βρίσκεται στο κάτω μισό. Τώρα αν είσαι nerd, βρες τη χρυσή τομή και τοποθέτησέ τα.  Πάντα όμως, δεν ξεχνάμε και τον παράγοντα ύψους που καταλαμβάνει το κάθε χρώμα, ώστε η οπτική μας προς το έργο τέχνης να μην ξεφύγει από τους κανόνες (γυρω στο 1,50μ. με 1,60μ. το κέντρο του πίνακα, όπου και το μέσο οπτικό πεδίο του ανθρώπου).
Και μια και μιλάμε για κανόνες, υπάρχει ακόμη ένας που λέει πως το πιο σκούρο ή πιο έντονο χρώμα πάει κάτω και το πιο ανοιχτό ή παλ, επάνω. Κι εδώ έρχονται οι παρακάτω εικόνες,ντυμένες εξαιρέσεις, να καταρρίψουν τον κανόνα και να φέρουν τα πάνω κάτω.

Τέλος, αν όλα αυτά σου φαίνονται too much, μπορείς απλά να προσαρμοστείς με ένα μισό-μισό έπιπλο, στοιχείο που λατρεύω.Το είχα κάνει κι εγώ αν θυμάσαι, μερικά χρόνια πριν, στο τραπεζάκι που είχα μεταμορφώσει.
Εσύ αλήθεια, έχεις κάποιον τοίχο ή έπιπλο βαμμένο κατ’αυτόν τον τρόπο;

Τα φιλιά μου,
Decofairy