Τον Ιανουάριο που μας πέρασε, βρέθηκα με τον καλό μου στο Παρίσι, για επαγγελματικούς λόγους. Επιλέξαμε να μείνουμε στη Μονμάρτρη μακριά από την απόλυτη «τουριστρίλα» του κέντρου και ανάμεσα στους καλλιτέχνες, τις μπουάτ, και τις γκαλερί… ένα άλλο είδος «τουριστρίλας»-δε λέω- που θεωρώ πως μου ταιριάζει σαφώς καλύτερα. Εδώ που τα λέμε, εν περίοδο εκθέσεων, είναι πολύ δύσκολο να βρεις ξενοδοχείο της προκοπής στο Παρίσι, χωρίς να πληρώσεις μία περιουσία… όχι ότι και εκτός περιόδου εκθέσεων είναι εύκολο να πληρώσεις κάτι και να υπάρχει αυτό που λέμε “value for money”.
Για αυτούς λοιπόν τους λόγους, η ιδέα της Μονμάρτρης μου άρεσε πάρα πολύ… Είναι άλλωστε και το μόνο σημείο του Παρισιού όπου νιώθω άνετα. Δε λέω, όμορφη πόλη το Παρίσι, με εξαιρετικά αξιοθέατα, όμορφες γειτονιές, αλλά η καθημερινότητα των
Παριζιάνων, πολύ Αθηναϊκή ρε παιδάκι μου… με τα κορναρίσματά τους, με τις βρομιές στα πεζοδρόμια, με τους περισσότερους οδηγούς να μην γνωρίζουν τι σημαίνει διάβαση πεζών, άλλους πάλι σε πολύ κεντρικό δρόμο να πηγαίνουν ανάποδα, η τέλεια Αθηναϊκή εικόνα …
Συγγνώμη, δεν θα πάρω… χρειάζομαι μία αλλαγή. Μία αλλαγή πολιτισμού, μία αλλαγή κουλτούρας. Και ναι λοιπόν, αυτή την αλλαγή τη βρήκα στη Μονμάρτρη.
Το ξενοδοχείο ικανοποιητικότατο, καθαρό, η εξυπηρέτηση αρκετά καλή, δεν γνώριζαν για τη διεθνή έκθεση (πολύ καλό ώστε να μην ανεβάσουν τις τιμές όπως τα κεντρικότερα ξενοδοχεία) και μέσα στην πλατεία Abbeses της Μονμάρτης, δίπλα στο μετρό. 2 βήματα από τη Sacre Coeur & την Place de tertre, ό,τι πρέπει δηλαδή για όποιον δεν έχει χρόνο για βόλτες στη διάθεσή του, αλλά θέλει να ξεσκάσει μετά την επιστροφή του από δουλειά .
Το κερασάκι στην τούρτα ήταν πως δίπλα στο ξενοδοχείο, βρισκόταν ο κήπος του Jehan Rictus, όπου ο τοίχος των «Σ’αγαπώ» (Le mur des Je t’aime), εμπνευσμένος από τον καλλιτέχνη Frederic Baron, είναι σημείο αναφοράς για ερωτευμένους και τουρίστες… Το Σ’αγαπώ, γραμμένο σε 311 διαφορετικές γλώσσες πάνω σε μπλε κεραμικό, είναι μία πραγματικά όμορφη εικόνα… πόσο μάλλον, όταν ξεκινάς και τελειώνεις τη μέρα σου με αυτήν!
Η έκπληξη της διαμονής μας εκεί, ήταν πως και τις 3 μέρες που μείναμε, υπήρχε η γιορτή των κοχυλιών και των θαλασσινών. Στην πλατεία Abbesses που βρισκόταν το ξενοδοχείο μας, έστησαν κιόσκια, με τοπικά προϊόντα από την περιοχή Saint Jacques, κατεξοχήν ψαρότοπο. Τα όστρακα κάθε τύπου, περίεργες ψαρόσουπες (ό,τι έπρεπε για το κρύο), συνοδευόμενα από σαμπάνιες και ζεστό κρασί, αλλά ακόμη και χειροποίητα ζαχαρωτά, έδιναν ένα διαφορετικό, ένα πιο γιορτινό τόνο στην περιοχή. Πόσο μάλλον αφού τα διάφορα συγκροτήματα τραγουδούσαν και χόρευαν τους τοπικούς χορούς.
Λίγο πιο πάνω, γιόρταζε ο Άγιος Βικέντιος, προστάτης των οινοπαραγωγών. Η οινοποσία στο μεγαλείο της!
Δυστυχώς το αγαπημένο μου εστιατόριο “Le trobadour”, κρυμμένο στους πρόποδες του λόφου, ήταν κλειστό. Eλπίζω να μην έκλεισε οριστικά και να ξανανοίξει σύντομα… αν και το είδα ιδιαίτερα παραμελημένο, κάτι που με στεναχώρησε ιδιαίτερα.
Σε αντικατάστασή του, φάγαμε στο «Le vrai Paris», ένα γουστόζικο μπιστρό που θες δε θες, γνωρίζεις κόσμο, μια που οι θέσεις και τα τραπέζια είναι τόσο κοντά που αντιλήφθηκα πόσο καλό είναι να μιλάς ελληνικά και να μην σε καταλαβαίνουν…σε άλλη περίπτωση, θα ακούγαμε και την άποψη των διπλανών μας για τα θέματα συζήτησης που είχαμε ανοίξει… Το σερβις από τα ατού του μαγαζιού.
Εκτός από το Le vrai Paris, τιμήσαμε δεόντως και ένα αυθεντικό Ιταλικό εστιατόριο-ταβέρνα που το ταμπεραμέντο του ιδιοκτήτη και οι υπέροχες ιταλικές σπεσιαλιτέ της συζύγου του Ρόζας , μας έκαναν να το βάλουμε στη λίστα με τις προτιμήσεις μας για την επόμενη φορά. Και η διακόσμηση συμπαθητική με τοιχογραφίες, σε μία εκ των οποίων, φιγουράρει η κυρά-Ρόζα εν ώρα εργασίας. Από τη στιγμή μάλιστα που η κουβέντα μας έγινε στα Ιταλικά, ο ιδιοκτήτης μας συμπάθησε ακόμη περισσότερο. Κι εγώ δεν θα το κρύψω, αλλά ψήλωσα 10 πόντους μόλις μετά τον αρχικό μικρό μας διάλογο, με ρώτησε αν είμαι Ιταλίδα… μπαμπά ακούς? Έπιασαν τόπο τα φροντιστήρια…
Να μην ξεχάσω να σας αναφέρω την μπαγκέτα που φάγαμε… βραβευμένη παρακαλώ! Ο φούρνος Le Grenier à Pain βραβεύθηκε το 2010 με το Grand Prix de la Baguette de la Ville de Paris. Η ωραιότερη εικόνα του πρωινού ήταν οι Παριζιάνοι και οι Παριζιάνες που κρατούσαν τη μπαγκέτα στο χέρι… έτσι ολόκληρη, όχι όπως εδώ που τις κόβουν στη μέση για να χωρέσουν στη σακούλα… ολόκληρη μπαγκέτα με απλά μία λεπτή λαδόκολλα με τη φίρμα του φούρνου, περίτεχνα διπλωμένη στη μέση της μπαγκέτας. Αν βρεθείτε στο Παρίσι, θυμηθείτε να την δοκιμάσετε: Le Grenier à Pain (Djibril Bodian)
38 rue des Abbesses, 75018
Φυσικά και σε αυτή την επίσκεψή μου στο Παρίσι, δεν θα μπορούσα να παραλείψω το πέρασμά μου από το μουσείο του αγαπημένου μου Salvador Dali, έτσι απλά σαν φόρο τιμής!
ESPACE DALí
11, rue Poulbot
75018 Paris
Σίγουρα και την επόμενη φορά θα προτιμήσω τη Μονμάρτη για τη διαμονή μου!
via:cortezzia
Αχ η Μονμάρτη! Εχω βρεθεί εκεί και είναι ΥΠΕΡΟΧΑ!
🙂
Το Παρισι ειναι μια απο τις χωρες που θα ηθελα να επισκεφτω. Ευχαριστω για την ξεναγηση Ανναστελλα….!
Είναι όμορφη πόλη…αξίζει ένα πέρασμα!
Οπως πάντα, ωραία τα γραφεις, Ανναστέλλα. Να προσθέσω όμως ότι η Μονμάρτη την εποχή των εμπορικών εκθέσεων δεν είναι και στα πιο καλά της. Αγαπ’ωντας παθολογικά το Παρίσι, έχοντας ζήσει εκεί δέκα (πρόσφατα) χρόνια δεν βρήκα ότι η αθηναϊκή καθημερινότητα μοιάζει με την παριζιάνικη. Πρόλαβε να χαλάσει τόσο πολύ στα τρία χρόνια που έλειψα? (χαχα΄!)
Aλεξάνδρα μου, έχοντας επισκεφθεί αρκετές ευρωπαϊκές πόλεις κατά τη διάρκεια εκθέσεων, διαπίστωσα πως η Μονμάρτη ξεχώριζε ανάμεσά τους, σαν να μην την αγγίζουν οι επισκέπτες των εκθέσεων, κυριολεκτικά! Όσο για το κέντρο του Παρισίου, καθε φορα που το επισκέπτομαι (στανταρ 2 φορες το χρονο) διαπιστώνω αυτά που αναφέρω, περι κίνησης και βρωμιάς στους δρόμους. Προφανώς όταν ζεις εκ των έσω έναν τόπο, εγκλιματίζεσαι και τα βλέπεις αλλιως…Σίγουρα δεν προκειται για τα 3 χρονια της απουσιας σου, μια που την ιδια εντυπωση μου εδωσε η πόλη και το 2004 που ηταν η πρωτη μου επισκεψη εκει(Ασε που το αρθρο ειναι γραμμενο το ’11…χαχαχα) 🙂
Χμ! Μάλλον έχεις δίκιο, Ανναστέλλα. Κρατάω μια υποκειμενική εικόνα της πόλης, πολύωραία πάντως.
Και τι καλύτερο από τα να κρατάς τις ομορφιές στο μυαλό σου!