Εκδρομή στο Καρπενήσι. Μέρος Β’

[συνέχεια από το α’ μέρος]…Τέτοιες συναντήσεις (με τους ντόπιους εννοώ, όχι με τους τρομοκράτες) έχουν το γούστο τους και δίνουν άλλη χροιά στην περιήγησή σου. Μια τέτοια συνάντηση είχαμε και στο χωριό Νόστιμο, που από την ονομασία και μόνο, καταλαβαίνεις και ποιος ήταν ο σκοπός της επίσκεψής μας εκεί. Μα η τοπική κουζίνα φυσικά, στη μοναδική ταβέρνα του χωριού. Η κυρά-Λενη, διατηρεί αυτή την ταβέρνα τις τελευταίες δεκαετίες και εδώ μπορείς να διαβάσεις σχετικά στο άρθρο της φίλης μου της Κικής η οποία και με κατατόπισε στα hot σημεία του τόπου της, που με τη σειρά μου στα παρουσιάζω όπως τα είδα και τα έζησα εγώ σαν επισκέπτρια. Η κυρα-Λένη λοιπόν, είναι ένας αξιόλογος άνθρωπος που έχει πολλές ιστορίες να σου πει και κοίταξε να το επιδιώξεις. Την ρώτησα να μάθω λοιπόν από που η ονομασία του Νόστιμου, με την πεποίθηση πως θα μου μιλήσει για γεύσεις. Δεν ήταν έτσι ακριβώς όμως τα πράγματα. Δυο είναι οι εξηγήσεις και κρατάς όποια θες. Η πρώτη ιστορία λέει πως ο Αλή Πασάς κατά τη διαμονή του στους τόπους εκείνους, γεύτηκα το πιο νόστιμο νερό από τις πηγές του χωριού και του έδωσε αυτό το όνομα. Η άλλη εξήγηση έχει να κάνει με μια πολύ όμορφη κοπέλα που περπατούσε και όλοι έλεγαν καλώς τη νόστιμη.

Κι αφού τελειώσαμε με τις γαστριμαργικές  περιπλανήσεις -προς το παρόν τουλάχιστον-, πάμε να θαυμάσουμε την άγρια ομορφιά του τόπου, οδηγώντας προς τη Μονή του Προυσσού. Oδηγώντας σε  έναν δρόμο που απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχεις τον καιρό σύμμαχό σου, γιατί έτσι και βρέξει, η διαδρομή γίνεται αδιάβατη. ..και ευτυχώς εμείς τον είχαμε με το μέρος μας και καταφέραμε να απολαύσουμε την υπέροχη διαδρομή και το όμορφο τοπίο που μας περιέβαλλε. Για καλή μου τύχη, το εναέριο πέρασμα πάνω από τον ποταμό, ήταν κλειστό και γλίτωσα το εγκεφαλικό (ο habby ήταν έτοιμος με τη μικρή στον μάρσιππο  κι έψαχνε τους υπεύθυνους για να περάσει εναέρια απέναντι).

Αντ’ αυτού, αφού φτάσαμε στη Μονή, ανεβήκαμε τα απότομα σκαλιά μέχρι τον πυργίσκο με το ρολόι, απολαύσαμε τη θέα από ψηλά και βγάλαμε τόσο όμορφες φωτογραφίες με την μικρή μας, που θα έχει να βλέπει και να χαίρεται για τα κατορθώματά της ως βρέφος (για να ξέρεις, έχει προηγηθεί βόλτα με Stand Up Paddle [surf με κουπί] στην ηλικία των 45 ημερών).

Και μια που αναπτύσσουμε το θέμα “θέα”, σε πάω σε ένα χωριό που μας πρότεινε να επισκεφθούμε ο ντόπιος που είχαμε συναντήσει στον Γαύρο. Το όνομα του παραδοσιακού οικισμού είναι “Φιδάκια” κι αρκεί να δεις τη διαδρομή από ψηλά για να καταλάβεις από που προέρχεται η ονομασία. Μην περιμένεις φωτογραφία από εμένα γιατί ήταν αδύνατο να σταματήσουμε με το αυτοκίνητο στον στριφογυριστό δρόμο για να αποτυπώσω τη θέα. Κι όσο κι αν έψαξα στο διαδίκτυο να βρω εικόνες που ανταποκρίνονται σε αυτό που είδα, δεν κατάφερα να βρω. Η διαδρομή, μέσα από το ελατοδάσος, με τα έλατα να σε φωνάζουν να τα στολίσεις. Να τα βλέπεις να απλώνονται γύρω σου και να λυπάσαι που δεν έχεις μαζί σου μια χριστουγεννιάτικη μπάλα, μια γιρλάντα, κάτι τέλος πάντων, να τους κρεμάσεις.Μόλις φτάσαμε στον οικισμό, αφήσαμε το αυτοκίνητο και περιηγηθήκαμε στα πετρόστρωτα μονοπάτια. Παραδοσιακή αρχιτεκτονική που σε πάει δεκαετίες πίσω.
Και αφού ανέβεις τα σκαλοπάτια, θα οδηγηθείς στο αλόνι που έχει διαμορφωθεί σε χώρο ανάπαυλας απ’όπου μπορείς να ατενίσεις την υπέροχη θέα που απλώνεται μπροστά σου.  Ευγενικοί κι εδώ οι κάτοικοι, όσοι έχουν απομείνει δηλαδή και κάποιος από αυτούς μας ενημέρωσε για τη θέση Τσαγκαράλωνα λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω απ’όπου θα θαυμάσουμε τη λίμνη των Κρεμαστών. Η διαδρομή δύσκολη αλλά μας αντάμειψε και με το παραπάνω όπως θα διαπιστώσεις κι εσύ.Μετά κι από αυτό, πήραμε το δρόμο της επιστροφής με τις ωραιότερες εικόνες και αναμνήσεις, να μας συνοδεύουν!
Tα φιλιά μας,
Decofairy

 nevabroker.ru Срочно нужны деньги