Εκδρομή στο Καρπενήσι. Μέρος Α’

…Κι όταν λέμε Καρπενήσι, εννοώ τα περίχωρα. Γιατί το ίδιο το Καρπενήσι, συγγνώμη αλλά ούτε να κάτσεις για καφέ δεν είναι. Και ξέρεις πως δεν συνηθίζω να γκρινιάζω, όμως περίμενα κάτι τελείως διαφορετικό για ένα χειμερινό θέρετρο, έναν προορισμό από τους βασικότερους για τους λάτρεις των χειμερινών σπορ. Προσπερνάμε λοιπόν το Καρπενήσι αυτό καθεαυτό και πάμε στο Μεγάλο Χωριό για το οποίο έχω να σου πω τα καλύτερα. Τι κι αν απέκτησε περίσσια φήμη τελευταία, χάρη στον “ξενώνα” του γνωστού πρώην υπουργού; Το Μέγα Χωριό διατηρεί την αυθεντικότητά του και τους χαμηλούς τόνους που οφείλει να έχει ένα χωριό, ανεπηρέαστο από τη βαβούρα που δημιουργήθηκε γύρω από το όνομά του.

Αν πας, έχεις διάφορες όμορφες επιλογές για τη διαμονή σου, εγώ όμως ξεχώρισα τη νεράιδα των βουνών, την “Ανεράδα”, όπως μπορείς να διαβάσεις κι εδώ. Ακόμη κι αν απλώς περάσεις από εκεί μην παραλείψεις να φας το μοναδικό γαλακτομπούρεκο ή ακόμη καλύτερα το υπέροχο εκμέκ του Καρβέλη που το βρίσκεις στο καφενείο της κυρα-Παρασκευής ή απέναντι στο πιο σύγχρονο “ρακόμελο”. Επέλεξε να το συνοδεύσεις με ελληνικό καφέ στη χόβολη ή με τσάι του βουνού. Εννοείται πως δεν θα παραλείψεις να περάσεις από το λαογραφικό μουσείο του χωριού για το οποίο οι κάτοικοι είναι πολύ περήφανοι. Περιπλανήσου στα σοκάκια του χωριού, καλημέρισε τους κατοίκους και ακολούθησε την πινακίδα προς Γαύρο. Πέρασε μπροστά από το πετρόχτιστο σχολείο και θα βρεθείς μέσα στο δάσος, με το κελάρισμα των τρεχούμενων νερών του παραπόταμου να σε συνοδεύει σε όλη τη διαδρομή ενώ τα δέντρα να σε περικυκλώνουν. Έχε το νου σου μήπως δεις κάποια νεράιδα να περιπλανιέται ανάμεσα τους. Μόλις δεις το ξύλινο γεφυράκι ρίξε μια ματιά προς τα κάτω. Συνήθως κυκλοφορούν αγελάδες που βόσκουν πλάι στον ποταμό.

Αφού χάζεψες λίγο τα μεγάλα θηλαστικά, κοιτά ευθεία μπροστά σου και θα συναντήσεις ένα χρωματιστό τοπίο. Έφτασες στον Γαύρο και το χρωματιστό τοπίο στο οποίο αναφέρθηκα δεν είναι άλλο από τα τουριστικά μαγαζιά με την πραμάτεια τους παραταγμένη πάνω σε πάγκους σε κοινή θέα. Με τα γλυκά του κουταλιού να πρωταγωνιστούν και να είναι αυτά που δίνουν και το χρώμα, με κοφίνια, πήλινα σκεύη, κάστανα καρύδια και μαγκούρες και τους μαγαζάτορες να σε καλούν να σε κεράσουν τσιπουράκι ακόμη κι αν είναι δέκα το πρωί. Για φαγητό να επισκεφθείς οπωσδήποτε το “Πέταλο” και να δοκιμάσεις πέστροφα. Αν και ιχθυοτροφειου ει ναι πεντανόστιμη. Το δε ιχθυοτροφείο, βρίσκεται στα 150 μέτρα απο τις ταβέρνες και μπορείς να το επισκεφθείς και γιατί όχι, να πάρεις και για το σπίτι μερικές. Στο “πέταλο” που λες, η εξυπηρέτηση ήταν το ίδιο άψογη όσο κι οι γεύσεις ακόμη και το Σάββατο αργά το μεσημέρι που πήγαμε εμείς και δεν έπεφτε καρφίτσα από τον κόσμο. Η διακόσμηση του χώρου τέτοια που σου επιτρέπει να περιπλανιέσαι με το βλέμμα σου ανάμεσα σε μπουκιά και συζήτηση. Κι αν αναρωτιέσαι για τη Φεγγαρένια μου, σε πληροφορώ πως ήταν κυρία. Το βλέμμα της στραμμένο στα διάφορα διακοσμητικά, δεν μου αφήνει περιθώριο να πιστέψω πως δεν θα ακολουθήσει τα χνάρια των γονιών της… Και μετά ήρθε ο Μορφέας και σίγουρα τα όνειρά της ντύθηκαν με νέες εικόνες. Μάλλον για αυτό χαμογελούσε την ώρα που γευόμουν το γαλακτομπούρεκο κέρασμα και όχι επειδή μιμούταν εμένα που χαμογελούσα από γευστική ικανοποίηση.

Αν επιλέξεις την πεζοπορία για τον Γαύρο κι όχι το αυτοκίνητο, ίσως συναντήσεις κι εσύ κάποιον ντόπιο που θα βρει την ευκαιρία να σου πιάσει την κουβέντα και να σε συνοδεύσει στην επιστροφή σου για το Μεγάλο Χωριό. Αυτό έτυχε σε εμάς τουλάχιστον και είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε πολλούς τοπικούς μύθους αλλά και αλήθειες αλλά και άλλα που ισορροπούν ανάμεσα σε μύθο και πραγματικότητα. Όπως για κάποιους από τους τρομοκράτες για παράδειγμα, που έρχονταν στο χωριό και έπαιζαν τάβλι στο καφενείο με τους ντόπιους έχοντας παραμάσχαλα τις καραμπίνες…[συνεχίζεται]

займ быстро денег