Για να μάθεις λίγο την ιστορία του πριν σε βάλω στα ενδότερα, να συ πω πως οι εργασίες του τελείωσαν το 1801 και έζησε μεγάλες στιγμές. Στη σύγχρονη εποχή και αφού πέρασε από τα χέρια διαφόρων οικογενειών, κατέληξε να φιλοξενεί μία εταιρία υποδημάτων. Μην σου κάνει εντύπωση όμως, γιατί η μετατροπή τέτοιων μεγάλων κτιρίων σε επαγγελματικούς χώρους, είναι κάτι που συνηθίζεται στο εξωτερικό. Και να που με αυτά κι αυτά, φτάσαμε στο 2004, τη χρονιά που εκτός των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας, εκτός του Euro που τσεπώσαμε στην Πορτογαλία, παντρεύτηκα κιόλας…ουπς, σόρρυ! Ξέφυγα… Ήθελα να πω πως το 2004, το Dinder House όπως ονομάζεται το συγκεκριμένο κτίσμα -γιατί κάθε κτίριο που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει ονοματεπώνυμο- πέρασε στα χέρια των τωρινών ιδιοκτητών του. Ο κύριος που το αγόρασε, θέλησε να το επαναφέρει στην αρχική του χρήση και να ζήσει μέσα σε αυτό ζωή χαρισάμενη. Έτσι επιστράτευσε μία ομάδα Αρχιτεκτόνων και διακοσμητών και ξεκίνησαν τα σχέδια. Τους πήρε βέβαια 4 χρόνια να το φέρουν στην κατάσταση που είναι σήμερα, όμως πιστεύω (κι ο ιδιοκτήτης το ίδιο) πως άξιζε τον κόπο, τα έξοδα και την αναμονή. Στο έργο έπαιξε σημαντικό ρόλο η γνώμη της σχεδιάστριας Ilse Crawford.
Κι αφού είδες λίγες εικόνες, να σου πω ότι οι χώροι άλλαξαν χρήση όπως αλλάζουν και οι ανάγκες από ένοικο σε ένοικο. Έτσι, μια που ο νέος ιδιοκτήτης δεν είχε σκοπό να δίνει βασιλικούς χορούς, η αίθουσα χορού (το επονομαζόμενο ball room) μετατράπηκε σε μία ιδιαίτερης αισθητικής τραπεζαρία και κουζίνα, με εμφανή όμως την αίγλη των περασμένων αιώνων. Η κουζίνα έχει μία υπέροχη μαρμάρινη νησίδα, που παρόμοια σκοπεύω να σου δείξω σύντομα από σπίτι που πριν λίγο καιρό τελείωσα και αυτές τις μέρες θα γίνει η φωτογράφιση.
Στο χώρο του καθιστικού, βλέπεις τις τοιχογραφίες ανάμεσα στα υπέροχα αψιδωτά ανοίγματα, να δίνουν τη συνέχεια του κήπου και δείχνει να μη διακόπτεται η οπτική μας, ενώ αράζεις στο ανάκλινδρο Cleopatra του Geoffrey Harcourt. Για την τραπεζαρία τι να πω; Την λάτρεψα! Αυτές οι αντιθέσεις μεταξύ των κλασσικών στοιχείων που εκπροσωπούνται από τις γύψινες διακοσμήσεις, το υπέροχα ψαροκόκαλο στο ξύλινο πάτωμα,το μαρμάρινο τζάκι και τον σκαλιστό καθρέφτη και από την άλλη τα μοντέρνα έπιπλα με τα παστέλ χρώματα που συμπληρώνονται από το φωτιστικό με τις 85 λάμπες του οίκου Droog, είναι το σημείο που σας έλεγα πως μπλέκονται οι Ιππότες με τους εξωγήινους 😉
Και πάμε τώρα στα ενδότερα, να δεις το υπνοδωμάτιο που βγάζει μάτι με το σκαλιστό, πομπώδες ασημένιο κρεββάτι! Ευτυχώς το σύνολο εναρμονίζεται με την ασπρόμαυρη ταπετσαρία Ιαπωνικών τοπίων,την έλλειψη κομοδίνων και το ανοιχτόχρωμο δάπεδο από πεύκο. Συμπλήρωμα του υπνοδωματίου, ένα λουτρό πέρα από τα συνηθισμένα. Και σου το άφησα τελευταίο, σαν το κερασάκι στην τούρτα…έτσι, για να έχεις να σκέφτεσαι!
Decofairy, θα σε μαλώσω… πότε ήρθες απ’το σπίτι και δε σε πήρα είδηση; Να ειδοποιείς άλλη φορά να είμαι εκεί. Ελπίζω ο butler μου να σε περιποιήθηκε καλά! Καλημέρα!
Έκανες το spa σου χρυσή μου κι είπα να μην ενοχλήσω…χαχαχα
Το ασπρόμαυρο wc …. υπερ-παραγωγή!
Και με ξύλινο πάτωμα, παρακαλώ!
Πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η μείξη ιστορικότητας και σύγχρονων στοιχείων. Και πολύ καλογραμμένο και το σημερινό κείμενο. Καλή- καλή μέρα.
Εσύ και τα καλά σου λόγια!!! Merci!!!!
Μου άρεσε πολύ η κρεβατοκάμαρα με την ταπετσαρία με τα δέντρα. Σούπερ!
Να ρωτήσω κάτι…ένα σπίτι “σε πάει” μόνο του προς μία μορφή διακόσμησης; Δηλαδή, κι εμένα έχει σχέδια το ταβάνι, ροτόντες και γύψινα για κουρτίνες, πρέπει να κατευθυνθώ προς πιο “βαριά” διακόσμηση;
Όχι απαραίτητα Αγγελική. Ίσως κάποιες αναφορές στο κλασσικό στοιχείο θα εξισορροπήσουν τις αντιθέσεις 😉
η απλότητα του wc με το classic – black καζανάκι και το δωμάτιο με τους Ιππότες και του εξωγήινους …speechless
Θεϊκό το καζανάκι, έτσι; 🙂