Ότι επισκέπτομαι συχνά το Παρίσι για επαγγελματικούς λόγους, αν με παρακολουθείς, το γνωρίζεις ήδη. Κάθε τόσο, σε ξεναγώ πότε σε κάποια έκθεση διακόσμησης, πότε σε κάποιο εστιατόριο που επισκέφθηκα και μου έκανε εντύπωση, άλλοτε στο σπίτι που συνηθίζω να μένω. Αυτή τη φορά, θα σου μιλήσω για το υπόγειο Παρίσι. Για τις Κατακόμβες του!
Πάντα με γοήτευε η ιδέα να δω το υπόγειο Παρίσι, το οποίο είναι ιδιαίτερα ξακουστό για το μυστήριο που κρύβει, αλλά ποτέ δεν είχα τον χρόνο. Στην τελευταία μου επίσκεψη, και πριν ο covid-19 χτυπήσει κόκκινο, έτυχε να μένω πολύ κοντά στις κατακόμβες, που βρίσκονται στο 14ο διαμέρισμα και πιο συγκεκριμένα στην 1 Avenue du Colonel Henri Rol-Tanguy, 75014.
Πηγαίνοντας με το άνοιγμα κατά τις 10 π.μ. δεν συναντήσαμε ιδιαίτερα μεγάλη ουρά. H είσοδος των επισκεπτών γίνεται ανά ομάδες καθώς οι στενές σκάλες που κατεβαίνουν στα άδυτα της πόλης, είναι ήδη ιδιαίτερα αποπνικτικές και η υγρασία στα ύψη.
Η διαδρομή που κάνεις είναι γύρω στο ένα χιλιόμετρο και διαρκεί κάτι λιγότερο από μία ώρα. Οι υπεύθυνοι προειδοποιούν όσους έχουν προβλήματα υγείας αλλά και τα παιδιά κάτω των 12 ετών, να μην εισέλθουν. Αυτό από μόνο του, δίνει μία επιπλέον νότα τρόμου στην υπόγεια βόλτα μας.
Οι κατακόμβες, απέκτησαν τη μορφή που έχουν σήμερα, κατά τον 18ο αι. Οι σήραγγες όμως, προϋπήρχαν από τον 13ο κιόλας αιώνα, κατάλοιπα ορυχείων ασβεστόλιθου. Οι μαζικοί θάνατοι τον 17ο αιώνα, ώθησαν την τότε κυβέρνηση να αποσυμφορήσει τα νεκροταφεία του Παρισίου και των περιχώρων του. Πρώτος ο αρχαιολόγος Alexandre Lenoir, είχε την ιδέα να ρίξουν στις σήραγγες τα παλιά κόκκαλα από τις εκταφές των νεκροταφείων, ενώ ο Louis Thiroux de Crosne, επικεφαλής της Αστυνομίας του Παρισίου μέχρι την έναρξη της Γαλλικής Επανάστασης, επέλεξε το σημείο και το έκανε πράξη. Βέβαια, μη φανταστείς πως είχε από τότε την καλλιτεχνική χροιά που έχει σήμερα. Αυτό συνέβη με παρότρυνση και υπό την επίβλεψη του Louis-Etienne de Héricart Thury, ενός πολιτικού και ανθρώπου των επιστημών, ο οποίος μάλιστα, το 1815 εξέδωσε και βιβλίο με τίτλο Description des catacombes de Paris, όπου αναφέρει όλα τα μυστικά του υπόγειου λαβύρινθου.
Αν με ρωτήσεις γιατί επέλεξα να επισκεφθώ το μακάβριο αυτόν τόπο, θα σου πω ότι βασικός λόγος ήταν η αρχιτεκτονική και διακόσμηση του αξιοθέατου. Αλήθεια! Ο τρόπος που είναι στοιβαγμένα, κάθε άλλο παρά απλός είναι. Τοποθετημένα με αρμονία, όχι μόνο δεξιά και αριστερά των διαδρόμων, αλλά και γύρω από τις κυκλικές κολώνες, με τρόπο που ο καλύτερος γλύπτης θα ζήλευε. Μία δαντέλα από ανθρώπινα οστά. Με μαρμάρινες πλάκες που σηματοδοτούν ημερομηνίες και τόπους. Φαντάστηκα την κατακόμβη σαν μία καλά οργανωμένη βιβλιοθήκη, με άξιο βιβλιοθηκάριο να σε οδηγεί στο ανάγνωσμα που θέλεις. 6 εκατομμύρια άνθρωποι, στοιβαγμένοι εκεί κάτω, στην απόλυτη σιγή. Ενώ επάνω…η βοή ασύλληπτη. Θα είχε ενδιαφέρον να μπορούσαμε να δούμε ταυτόχρονα αυτή την τρομακτική αντίθεση, σε μία εικόνα.
Σαν επίλογο, το μόνο που έχω να σου πω, είναι πως το συμπέρασμα που έβγαλα από αυτή την επίσκεψή μου στον υπόγειο λαβύρινθο του Παρισίου, είναι πως στο τέλος, όλοι είμαστε ίδιοι μεταξύ μας. Γι’ αυτό και μόνο, δεν θα έπρεπε στη ζωή μας να χωράει κανενός είδους ρατσισμός, μίση και κακίες… (Σκέψεις εν έτη 2020)
Τα φιλιά μου,
Decofairy