Ταξίδι στην Ισπανία μέσα από Blog διακόσμησης και χωρίς αφιέρωμα στον Gaudi (1852-1926), δεν νοείται! Πόσο μάλλον όταν ο Antoni, έχει σημαδέψει τα φοιτητικά σου χρόνια…και μετέπειτα μέρος από το σημαντικότερο ταξίδι της ζωής σου…το γαμήλιο.
Στην Ιστορία της Αρχιτεκτονικής λοιπόν, (στο δεύτερο ή στο τρίτο έτος δεν θυμάμαι) πολύς λόγος γινόταν για τα κτήριά του. Με θαυμασμό για την κατασκευή και την έμπνευση. Εκεί δεν σηκώνει μου αρέσει δεν μου αρέσει, είναι κιτς ή παραφορτωμένο. Εκεί μαθαίνεις να εισχωρείς στη δημιουργία, την ικανότητα, τις τεχνικές λεπτομέρειες. Έτσι λοιπόν, με είχαν σημαδέψει τα κτίρια του Καταλανού Αρχιτέκτονα.
Journey in Spain through a decoration blog without a tribute to Gaudi (1852-1926), does not exist! Especially when Antoni, has marked your student years … and later some of the most important journey of your life, your honeymoon.
At the lesson of History of Architecture, in the second or third year, I do not remember, there was so much talk about his buildings. With admiration for the construction and inspiration. There you learn to penetrate the creation,the capacity and the technical details. So I was marked by the buildings of the Catalan architect.
Και φτάνει η ώρα που μπαίνεις οδικώς στη Βαρκελώνη (τα καλά του να ταξιδεύεις με το αυτοκίνητο)…και σηκώνεις το κεφάλι ψηλά και μένεις βουβή από την υπεροχή και την οντότητα της Casa Milà. Με τις καμπύλες της και τα περίτεχνα στοιχεία από μέταλλο…και μετά τη βουβαμάρα, ακολουθούν οι κραυγές ενθουσιασμού, σαν να συναντάς το ίνδαλμά σου. Πρώτα βουβή και μετά υστερική!
And it’s the time that you enter by car in Barcelona…and you lift your head up and stay silent of the superiority and the entity of Casa Milà. With its curves and intricate elements of metal … and after the muteness, the screams of excitement follow, as if you meet your idol. First silent and then hysterical!
Και πριν προλάβεις να συνέλθεις, πάρε και ένα Palau Güell με τις υπέροχες σιδερένιες πύλες της και την ασπίδα στο κέντρο, σύμβολο της σημαίας της Καταλονίας.
And before you be recovered, you meet the Palau Güell with its marvelous iron gates and the shield in the center, a symbol of the flag of Catalonia.
Όσο για τη Sagrada Familia τι να πεις; Να θαυμάσεις το Γοτθικό της ρυθμό ή τις μοντερνιστικές παρεμβάσεις; Τι κι αν δεν έχει ολοκληρωθεί; Δεν παύει να είναι εκτός από Ναός και ένα ακόμη δείγμα των ικανοτήτων του Gaudi. Κι όταν το 2026 τελειώσει η κατασκευή της, θα γιορταστούν τα 100 χρόνια από τον θάνατό του…εκεί…στη Βασιλική και Εξαγνιστική Εκκλησία της Αγίας Οικογενείας όπως μεταφράζεται στα Ελληνικά.
As for the Sagrada Familia, what can Ι say? What to admire? the Gothic Architecture or the modernist interventions? What if the construction is not completed yet? Never ceases to be apart of a church and another sample of the abilities of Gaudi. And in 2026 when construction will be finished, they will celebrate the 100 years since his death … there…at the Basilica and Expiatory Church of the Holy Family as is the translation of Sagrada Familia in English.
Η βόλτα στη Βαρκελώνη δεν θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει το πάρκο Güell. Δεν έχω λόγια να το περιγράψω. Να σας μιλήσω για τα ψηφιδωτά του; για τις καμπύλες του; τις οργανικές λίθινες κολώνες του; Όλα είναι ένα όνειρο μεταξύ αρχιτεκτονικής και τέχνης. Και στέκεσαι εκεί, πάνω στην ταράτσα του και βλέπεις μέχρι πέρα τη Βαρκελώνη να υποκλίνεται στο ταλέντο του!
The ride to Barcelona could not be completed without a pass by the Parc Güell. I have no words to describe it. To talk you about mosaics? for its Curves? For the organic stone columns? Everything is a dream between architecture and art. And you stand there, on the roof and see the city of Barcelona bowing to his talent!
Καλημέρα καλή μου νεραΙδούλα. Μα τι μας κάνεις πρωϊ-πρωϊ. Η Βαρκελώνη είναι ένας προορισμός που κι εγώ και ο σύζυγος θέλουμε πολύ να πάμε. Συγγενικά μας πρόσωπα είχαν πάει στο γαμήλιο ταξίδι τους και έμειναν κατενθουσιασμένοι, το ίδιο κι εμείς που βλέπαμε τις φωτογραφίες. Και τι να πει κανείς για τον Gaudi.Ο άνθρωπος δεν είχε απλά ταλέντο, μάλλον οράματα έβλεπε. Κι έτσι έχουμε μείνει με το όνειρο να μας επιτρέψουν κάποια στιγμή οι επαγγελματικές και οικογενειακές μας υποχρεώσεις να βρεθούμε στη Βαρκελώνη, έστω και για λίγο. Προς το παρόν μας ταξιδεύεις εσύ!
🙂 Είσαι παιδί της Ισπανίας τελικά!
Σου εύχομαι να πάτε όσο το δυνατό συντομότερα…Πραγματικά είναι ένα όνειρο η Βαρκελώνη!!!!
Ωραίο ταξίδι και συμπαθέστατο έμμεσο μαθηματάκι περί αρχιτεκτονικής.Κι εγώ απ’αυτήτην πόλη ,σε πρόσφατο ταξίδι, γύρισα φορτωμένη αναμνήσεις, αλλά και έργα πολύχρωμα ζωγραφικής και πολύ βαριά ξυλόγλυπτα που τα πήρα πάμφθηνα σε υπαίθριες αγορές.Εννοείται πως χρυσοπλήρωσα το παραπάνω βάρος στο αεροπλάνο..Μ αυτή την ανάρτηση ξαναπήγα Βαρκελώνη…..
🙂 Προσπάθησα να μην το παρακάνω με όρους αρχιτεκτονικούς κι ελπίζω να το κατάφερα…και πόσο χαίρομαι που σας αρέσουν τα ταξίδια μας και σας γεμίζουν είτε αναμνήσεις είτε όνειρα, δε λέγεται! Καλημέρα 🙂
Αν και δεν εχω κανει πολλα ταξιδια, η Βαρκελονη ηταν το καλυτερο απο ολα.Απιθανη πολη και εντυπωσιακος ο τροπος που την αξιοποιησαν μετα τους Ολυμπιακους.
Καλημερα
Καλημέρα και σε εσένα Μαρία 🙂
O Gaudi σε μεταφέρει στη παραμυθοχώρα… Εχω επισκεφτεί τη Βαρκελώνη και είχα μείνει έκπληκτη με τα κτίρια. Κιτς , ξεκιτς είναι μαγικά!!
Έτσι ακριβώς! Η έμπνευση είναι αυτό που μετράει 😉
Είσαι καταπληκτική. Μας ταξιδεύεις με τις εικόνες σου και τις γνώσεις σου. Και το έχουμε ανάγκη!
Σε ευχαριστω πάρα πολύ 🙂
Βαρκελώνη δεν έχω πάει και θέλω πολύ να πάω!!
Πολύ όμορφες οι φωτογραφίες σου..έκαναν την ανάγκη μου πιο επιτακτική!!
Αγαπημένη χώρα και αγαπημένος προορισμός!! Τις ίδιες ακριβώς φώτο έχω κι εγώ, κρίμα που δεν είναι digital! 🙂 Μου θύμησες το ταξιδάκι μου πριν από αρκετά χρόνια, ως φοιτήτρια, το 2004! Μοναδικός ο Gaudi!!Θέλω να ξαναπάω!!
Α, κι εγω το 2004 πηγα 🙂