Ο Αλέξης Σταμάτης, γνωστός στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, είναι από τους αγαπημένους μου Έλληνες συγγραφείς. Όταν το καλοκαίρι του 2004 τον πρωτοδιάβασα, μέσα από την «Οδό Θησέως», δεν περίμενα πως μερικά χρόνια αργότερα, θα του έπαιρνα συνέντευξη για το blog μου.
Η σπιρτόζικη γραφή του με ένα τόνο μυστηρίου πάντα, σε ξαφνιάζει κάθε φορά, από την πρώτη κιόλας παράγραφο. Ίσως οι σπουδές του πάνω στην Αρχιτεκτονική, τον έχουν «σπρώξει» υποσυνείδητα στον τρόπο ανάλυσης του κάθε θέματος που ξετυλίγεται στα μυθιστορήματά του. Σα να βρίσκεται μπροστά σε μία κάτοψη, ξεκινά να κάνει τη χάραξη της τοιχοποιίας στη λειτουργικότερη μορφή της, στη συνέχεια δίνει το σωστό και μυστηριακό φως σε κάθε σημείο του σπιτιού-έργου του και αφήνει για το τέλος την έκπληξη από ένα συνονθύλευμα υλικών και σχημάτων, σε ένα τόσο περίπλοκο συνδυασμό που μόνο ένας ειδικός μπορεί να το καταφέρει.Αρκετά όμως με το δικό μου πρόλογο, ας δούμε πως βλέπει εκείνος τη διακόσμηση μέσα από μερικές ερωτήσεις.
- Ποια είναι η αγαπημένη σας γωνιά, το σημείο εκείνο του σπιτιού, που σας αρέσει να περνάτε τις περισσότερες ώρες σας;
Φυσικά τo γραφείο μου, το όποιο είναι ένα παλιό έπιπλο αντίκα σε μια γωνιά του σαλονιού και από το οποίο έχω θεά στο μικρό κατάφυτο μπαλκονάκι τους σπιτιού. Εκεί άλλωστε έχουν γεννηθεί τα περισσότερα βιβλία μου και είναι ο χώρος όπου περνάω το μεγαλύτερο διάστημα της μέρας.
- Υπάρχει κάποιο αντικείμενο στο χώρο σας, που να σας φέρνει αναμνήσεις και δεν θα αποχωριζόσασταν ποτέ;
Ένα κορνιζαρισμένο κολλάζ από παλιές φωνογραφίες καρτ ποστάλ που μάζεψα κάποτε στο Παρίσι και απεικονίζουν κλασσικούς αγαπημένους μου συγγραφείς από τον Ντοστογιέφσκι μέχρι τον Τζόις τον Τσέχοφ και τον Τολστόι. Το έχω πάντα στο δωμάτιο μου όλα τα χρόνια που μένω σ’ αυτό σπίτι.
- Τι χρειάζεται, κατά την άποψή σας, για να δημιουργηθεί ατμόσφαιρα σε ένα χώρο;
Έμπνευση, αυθεντικότητα και το βασικότερο: ο χώρος να αντανακλά την αλήθεια, τις επιθυμίες και τος ανάγκες του ανθρωπου που μένει σ αυτόν. Να μην «καμώνεται» κάτι. Να είναι η φυσική προέκτασης της ζωης του, «το δοχείο ζωης» του.
- Έχει λειτουργήσει ως έμπνευση κάποιο στοιχείο από το σπίτι σας ή ακόμη και το ίδιο σας το σπίτι, για κάποιο από τα βιβλία σας;
Αρκετές φόρες πιστεύω πως ναι. Ισως γω να μην το καταλαβαίνω , αλλα σίγουρα υπάρχουν γωνιές και στοιχεία του σπιτιού μου που εμφανίζονται από μόνες τους σε σκηνές των βιβλίων μου. Αυτά βέβαια κυκλοφορούν υποσυνείδητα στο συγγραφικό νου κι εκβάλλουν σε αναπάντεχες στιγμές. Μάλλον το αντιλαμβάνομαι αργότερα!
- Αυτό το διάστημα, επανεκδόθηκε το αγαπημένο μου «Μπαρ Φλωμπέρ» (εδώ πρέπει να τονίσω την ευρηματικότητα του τίτλου, που κάθε άλλο παρά αυτό που φαίνεται είναι! ). Μεταφρασμένο ήδη σε επτά γλώσσες, έχει κατακτήσει το κοινό σε Ελλάδα και εξωτερικό. Εκτός από το νέο εντυπωσιακό εξώφυλλο, τι το διαφορετικό να περιμένουμε από την προηγούμενη έκδοση;
Μια νέα επιμέλεια, ένα επίμετρο μου όπου μιλάω για την περιπέτεια τη συγγραφή τους και την αίσθηση του να ξαναβρίσκεις ένα κείμενο σου που εχει γραφτεί εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Απίης τη διάθεση για επικοινωνία με μια νέα γένια αναγνωστών του, που από ότι ήδη φάνηκε το αγάπησαν πολύ. Φαίνεται πως είναι ένα διαχρονικό βιβλίο μια και κάθε χρόνο από το 2000 που πρωτοδημοσιεύτηκε από τις εκδόσεις «Κέδρος» ως και σήμερα κανει πολύ καλές κυκλοφορίες.
- Αν θέλετε, πείτε μας λίγα λόγια για τα μελλοντικά σας σχέδια.
Το επόμενο μου βιβλίο θα εχει τίτλο «Λοΐζος και Μόνικα». Είναι ένα αρκετά ιδιαίτερο βιβλίο που τελειώνω τώρα και θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο του 2012. Το μόνο που μπορώ να πω τώρα είναι ότι αφόρα σε μια τυπική αθηναϊκή οικογένεια, της οποία κανένα μέλος δεν είναι στην ουσία εκείνο αυτό που φαίνεται. Υπάρχει και μια άλλη, παράλληλη ζωή. Ανοίγονται πολλά θέματα, που έχουν να κάνουν από το αβάσταχτο βάρος της καθημερινότητας ως την επώδυνη αλλαγή του σύγχρονου κόσμου. Θα τα ξαναπούμε όπως πιο αναλυτικά απ αυτού. Επίσης μόλις παρουσιάστηκε στις «Αναγνώσεις» του Εθνικού ένα θεατρικό μου κείμενο με τίτλο «Μελίσσια» που εισπράχτηκε με πολύ ενδιαφέρον. Ο στόχος είναι να ανεβεί σύντομα σε κάποια σκηνή που θα ενδιαφερθεί. Ήδη γίνονται επαφές.
Πληροφορίες για το Μπαρ Φλωμπέρ, μπορείτε να πάρετε από εδώ.
Τελειώνοντας, δεν έχω παρά να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την πολύ όμορφη συνέντευξη που μας έδωσε ο Αλέξης Σταμάτης καθώς και τις όμορφες εικόνες από το χώρο που ζει και εμπνέεται.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια Αναστέλλα! 🙂 Αγαπώ τα βιβλία κ τη διακόσμηση, λάτρεψα τον πρόλογό σου γιατί “πάντρεψες” το αντικείμενό σου και με τη γραφή του υπέροχου Σταμάτη κ με εντυπωσίασες που βρήκα σε αυτό το blog μια τέτοια συνέντευξη! Υποκλίνομαι σε όλα! Φιλιά πολλά
Σε ευχαριστω πολύ πολύ για όλα τα καλά σου λόγια…
…και σας απειλώ πως θα υπάρξει και συνέχεια με αντίστοιχες συνεντεύξεις 🙂
Χευ… μάθαμε και το όνομά σου! Χαχα!
χαχαχα…το εβαλα και στο”about me” μετα απο αυτο 😛 καιρος ηταν,ε;
Συγχαρητηρια Ανναστελλα μου!Υπεροχη και προσεγμενη δουλεια!Ανυπομονω να διαβασω τις επομενες συνεντευξεις σου…
Σε ευχαριστω γλυκιά μου 🙂